Na lang twijfelen heeft mijn vrouwtje toch besloten dat ze een andere hond wilde.
Wel weer een Labrador, maar geen reu meer.
Ook een blonde Labrador was niet aan de orde.
Zoek me maar!
Hij was makkelijk, ik niet.
Hij luisterde, ik niet.
Hij bleef van alle spullen af, ik niet.
Hij likte niet aan alles, ik wel.
Hij wilde niet mee eten, ik wel.
Hij keek niet over de vensterbank, ik wel.
Hij was niet dwars, ik wel.
Kortom een heel groot verschil.
Je haalt me er echt niet uit hé? Of zou ik die pup zijn die helemaal alleen ligt?
Wat socialiseren inhoud weet ik niet, maar wel dat ik dat niet was.
Toen ik werd opgehaald, begon ik gelijk heel erg te drinken, ook eten was hard nodig op dat moment.
Piepen is en was een geliefde bezigheid van mij.
De eerste nacht heb ik alles bij elkaar gejankt, blaffen was het niet.
Het baasje heeft uiteindelijk de nacht maar op de bank door gebracht.
De tweede nacht sliep ik door, dus dachten vrouwtje en baasje: jippie dat was eenmalig.
Niet dus. Ik heb het echt niet expres gedaan hoor.
Ik heb de eerste twee maanden, iedere nacht vanaf half zes 's ochtends het stel wakker gehouden.
Plasje in de tuin en ik kon weer slapen, en dus ook baasje en vrouwtje.
Zindelijk worden was heel moeilijk voor mij.
Overal in huis moesten er 'afzettingen' komen, alles was onveilig.
Het heeft heel lang geduurd voor ik af kon blijven van alle spullen die niet voor mij zijn.
Maar DAT is me gelukt.
Wat me nog niet is gelukt. Niet steeds blaffen, niet steeds bang zijn voor harde geluiden, jammer voor mij maar ook voor het vrouwtje. Ik blaf soms zomaar om niets, of omdat er iets wordt verboden.
Ik heb een puppy cursus gevolgd...............nou dat werd dus niets.
Ook daar werd luisteren niets.
Maar één ding kon ik als beste.
In een rechte streep naar mijn vrouwtje rennen en bij haar blijven.
Heel langzaam raken we echt aan elkaar gehecht, luister ik beter, begrijpen het vrouwtje en baasje mij beter.
Ik kan niets doen aan mijn dwarse gedrag, dat heb ik nu eenmaal.
Maar heel langzaam gaat het beter.............heel langzaam.
Hi five!
Tot de volgende keer
